raport o przeniesienie w policji argumenty
Natomiast jeśli chodzi o podstawę do wyliczenia wysokości emerytury, ważne jest z jakiej służby odchodzisz na emeryturę, wtedy podstawą jest ta obowiązująca w danej służbie. W policji z ostatniego uposażenia (oczywiście dla tych przyjętych przed bodajże 2012), w SCS z 10 lat. Gdybyś odszedł na emkę z Policji, w przyszłości
UZNANIOWOŚĆ DECYZJI Decyzja w przedmiocie przeniesienia do pełnienia służby w innej jednostce organizacyjnej Policji ma charakter uznaniowy. Ustawodawca nie przewidział bowiem jakichkolwiek warunków spełnienia lub zaistnienia, od których jest to uzależnione.
Przeniesienie w Policji. Witam wszystkich. Od razu przedstawię sprawę od początku. Jestem nowym policjantem prosto po szkółce parę miesięcy pracy. Moja kobieta jest również policjantką ale niestety pracuje w jednostce oddalonej ode mnie o ponad 400 km. Wspólnie postanowiliśmy, że postaramy się o przeniesienie dla niej do mnie do
Raport, który robi furorę ----- nasza strona internetowa : www.ifp.pl nasz adres e-mail : www.ifp.pl@gmail.com konto
Anonim. Ekspert. Szacuny 11133 Napisanych postów 51348 Wiek 30 lat Na forum 23 lat Przeczytanych tematów 57816. Czy emeryt policyjny ma jakieś przywileje przy ubieganiu się o licencje pracownika ochrony osób i mienia czy te.z o koncesje na założenie firmy ochraniarskiej? Jestem emerytowanym policjantem i chciaółbym założyć firmę
Sie Sucht Ihn Für Gemeinsame Unternehmungen. Raport został opracowany przez sędziów ze Stowarzyszenia Sędziów Polskich Iustitia oraz przez prokuratora ze Stowarzyszenia Prokuratorów Lex Super Omnia. Składa się z dwóch części - dotyczących sędziów i prokuratorów. Pierwsza podzielona jest na cztery rozdziały, druga trzy. W przypadku sędziów wyróżniono części dotyczące twardych represji - postępowań dyscyplinarnych, miękkich - przykładowo przeniesienia, w odrębnym rozdziale zawarto informacje o ponad 100 sędziach i osobach, które - jak wskazano - aktywnie włączyły się w działania, wspierające zapoczątkowaną w 2015 r. zmianę kształtu konstytucyjnych organów państwa. Wymieniono też tych, którzy kandydowali na przykład do Sądu Najwyższego. - Raport pokazuje ofiary i prześladowców. Każda ofiara ma swoją twarz. Mamy twarze ofiar, ale mamy także twarze prześladowców. Raport jest zrobiony po to, żebyśmy widzieli, jakie czynności są dokonywane; żeby te fakty były cały czas utrwalane i mogły być wykorzystywane teraz i później - powiedział w sobotę prezes stowarzyszenia sędzia Krystian Markiewicz. Wiceminister: To polityczny raport - Raport sędziowskiego stowarzyszenia "Iustitia" to bezprecedensowy atak na sędziów i prokuratorów, którzy w ostatnich latach zdecydowali się kandydować do konstytucyjnych organów państwa - powiedział w sobotę wiceszef MS Michał Wójcik. Według niego raport ten jest bezwartościowy. - Został on przygotowany przez środowisko bardzo zaangażowane dziś politycznie, dlatego ma taki charakter" - zaznaczył wiceminister sprawiedliwości. Czytaj więcej>> System dyscyplinarny jako sposób na niepokornych? We wstępie do raportu podkreślono, że w 2017 r. w Polsce w ramach pakietu zmian prawnych dotyczących sądownictwa stworzono system dyscyplinarny, który miał zapewnić podporządkowanie sędziów woli politycznej. - Powołani przez ministra sprawiedliwości – prokuratora generalnego rzecznik dyscyplinarny sędziów sądów powszechnych Piotr Schab i jego zastępcy: Przemysław W. Radzik i Michał Lasota, niemal od momentu powołania wzięli na celownik sędziów, którzy sprzeciwiali się niekonstytucyjnym zmianom w wymiarze sprawiedliwości. Pretekstów może być wiele: wypowiedź publiczna, założenie koszulki z napisem „Konstytucja”, zwrócenie się do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z pytaniem prejudycjalnym, wydanie orzeczenia nie po myśli prokuratury lub władzy politycznej - wskazują autorzy. Czytaj: Hejt przeciw sędziom - dymisja wiceministra Piebiaka>> I dodają, że to nie jedyne represje, jakie dotykają sędziów, którzy domagają się przestrzegania zasad praworządności w Polsce przez pozostałe władze. - Takim sędziom likwiduje się wydziały i stanowiska bądź zmienia zakres czynności, by musieli orzekać w sprawach, z którymi wcześniej nie mieli styczności. Wtedy łatwiej o potknięcie i pretekst do postępowania dyscyplinarnego. Każda represja ma dwie strony – jest ofiara, ale jest i sprawca. Represje mają konkretne twarze, a za każdą z nich stoi człowiek. Dlatego uznaliśmy, że należy te twarze pokazać opinii publicznej - piszą, uzasadniając zamieszczenie w raporcie także nazwisk - funkcjonariuszy publicznych – sędziów, prokuratorów - jak czytamy - "odpowiedzialnych za stosowanie różnorodnych metod nacisku i szykan". Słowo o aferze hejterskiej Autorzy - powołując się na doniesienia medialne - nawiązują też do afery hejterskiej. 19 sierpnia ubiegłego roku opisał kontakty, jakie poprzez media społecznościowe miał z kobietą o imieniu Emilia utrzymywać wiceszef MS Łukasz Piebiak. Miała ona anonimowo rozsyłać do mediów i sędziów, kompromitujące materiały. Chodziło o maile dotyczące szefa Stowarzyszenia Sędziów Polskich Iustitia prof. Krystiana Markiewicza. Sprawa zakończyła się dymisją wiceministra Piebiaka i utratą stanowisk i delegacji kilku sędziów zatrudnionych w resorcie i KRS. Sędziowski rzecznik dyscyplinarny jeszcze w styczniu informował, że nie widzi podstaw do wszczęcia postępowań dyscyplinarnych. Czytaj: Sędzia Piebiak na urlopie dla ratowania zdrowia>> Były wiceszef MS znalazł się na liście tych, którzy wspierają władzę. - W okresie pełnienia funkcji w Ministerstwie Sprawiedliwości kierował opracowywaniem niekonstytucyjnych przepisów zmierzających do zmiany kształtu ustrojowego sądownictwa w Rzeczypospolitej i podporządkowania wymiaru sprawiedliwości władzy politycznej, będąc sędzią, wypowiedział się w imieniu formacji politycznej, co może być postrzegane jako podważenie zaufania do urzędu sędziego - napisano przy nim. I dodano, że "przejawia również aktywność na profilach społecznościowych świadczącą o wyrazistych poglądach ukierunkowanych na wspieranie formacji politycznej – Prawa i Sprawiedliwości". Raport zawiera również przykłady wypowiedzi publicznych przedstawicieli najwyższych władz państwowych, które - jak piszą jego autorzy - szkalują i oczerniają sędziów na arenie krajowej i międzynarodowej. Opracowanie składa się z dwóch części – pierwsza dotyczy sędziów, druga – prokuratorów. Część "prokuratorska" niekompletna Część druga poświęcona jest represjom, które miały być stosowane wobec niezależnych prokuratorów. - Raport nie jest opracowaniem wyczerpującym, zawiera jedynie najbardziej jaskrawe przykłady represji i nacisków na niezależnych sędziów i prokuratorów. Część przypadków represji nie została ujęta, czy to z uwagi na brak dostatecznych danych, czy na nieujawnienie szykan przez represjonowanych sędziów i prokuratorów - wskazują autorzy, zapowiadając że w przyszłości będą go rozszerzać i uzupełniać o kolejne przypadki. Podobnie jak w przypadku sędziów. Wymieniono 99 prokuratorów, którzy zostali zdegradowani do jednostek niższego szczebla, 7 objętych postępowaniami wyjaśniającymi, 8 - których dotyczą postępowania dyscyplinarne w fazie ad personam, 4 - wobec których prowadzone są postępowania karne oraz w przedmiocie uchylenia immunitetu i 25 przeniesionych do innych jednostek. Na listach są nazwiska prokuratorów ze Stowarzyszenia Lex Super Omnia, prezesa Krzysztofa Parchimowicza, ale też prokuratora Mariusza Krasonia w związku z decyzją o przeniesieniu go z krakowskiej prokuratury regionalnej do Prokuratury Rejonowej Wrocław-Krzyki. W ocenie prokuratorów z Lex Super Omnia, ta delegacja była przykładem decyzji o charakterze mobbingu i substytutu kary dyscyplinarnej za niezależną postawę. Sprawą zajął się też Rzecznik Praw Obywatelskich. Represje twarde i miękkie - dwie listy sędziów Część dotycząca sędziów, zaczyna się od listy tych, wobec których rzecznik dyscyplinarny sędziów sądów powszechnych sędzia Piotr Schab oraz jego zastępcy podjęli czynności wyjaśniające lub wszczęli postępowania dyscyplinarne w związku z działalnością orzeczniczą i pozaorzeczniczą. Zawiera nazwiska 35 sędziów. Na kolejnej - dotyczącej represji miękkich jest ponad 20 nazwisk - część się powtarza. Na listach znalazła się sędzia Anna Bator-Ciesielska, z Sądu Okręgowego w Warszawie, która w dniach 30 sierpnia 2019 r. oraz 16 września 2019 r. wystąpiła do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) z dwoma pytaniami prejudycjalnymi dotyczącymi statusu sędziów delegowanych z sądu niższej instancji do sądu wyższej instancji przez ministra sprawiedliwości. Czytaj: Po wyroku TSUE pełnomocnicy będą ostro walczyć w sądach>> - 30 sierpnia 2019 r. w składzie orzekającym z sędzią zasiadał sędzia Sądu Rejonowego w Krośnie Odrzańskim Przemysław W. Radzik, który jednocześnie pełni funkcję zastępcy rzecznika dyscyplinarnego sędziów sądów powszechnych i został delegowany na czas nieokreślony do orzekania w Sądzie Okręgowym w Warszawie do X Wydziału Odwoławczego. Natomiast w składzie orzekającym z sędzią Anną Bator-Ciesielską w dniu 16 września 2019 r. zasiadał sędzia Sądu Rejonowego w Nowym Mieście Lubawskim Michał Lasota, który jednocześnie pełni funkcję zastępcy rzecznika dyscyplinarnego sędziów sądów powszechnych i również został delegowany na czas nieokreślony do orzekania w Sądzie Okręgowym w Warszawie do X Wydziału Odwoławczego - przypomniano w raporcie. Sędzia dwukrotnie zapytała TSUE, czy fakt zasiadania w składach kolegialnych sądu sędziów delegowanych do Sądu Okręgowego w Warszawie na podstawie jednoosobowej decyzji ministra, przy braku znajomości kryteriów, jakimi kierował się minister narusza prawo wspólnotowe, a w szczególności zasadę skutecznej ochrony sądowej oraz zasadę niezawisłości sędziowskiej. Czytaj: Sędzia Juszczyszyn zawieszony z obniżonym wynagrodzeniem>> Na pierwszej z nich jest również Arkadiusz Krupa – sędzia Sądu Rejonowego w Łobzie. Jest felietonistą miesięcznika szczecińskich środowisk prawniczych „InGremio” i autorem satyrycznych rysunków, którymi opisuje rzeczywistość świata prawniczego i polityki, nierzadko piętnując absurdy obu tych rzeczywistości. Jego rysunki są publikowane w internecie na profilu „Ślepym Okiem Temidy” oraz w dziennikach o zasięgu ogólnokrajowym. Sędzia Arkadiusz Krupa uczestniczył w Festiwalu Pol’and’Rock Festival w Kostrzynie nad Odrą, gdzie przeprowadził symulację rozprawy sądowej. Po imprezie zastępca rzecznika dyscyplinarnego zażądał od prezesa Sądu Rejonowego w Łobzie - wskazano w raporcie - udostępnienia wyników efektywności pracy orzeczniczej sędziego. - Rzecznik domagał się nadesłania opinii służbowej, informacji dotyczących: stabilności orzecznictwa, terminowości sporządzania uzasadnień, średniej liczby spraw w referacie, terminowości wyznaczania spraw ze wskazaniem ewentualnej zwłoki w tym zakresie, jak również informacji, czy sędzia kwestionował polecenia przełożonych, organizację pracy sądu lub wydziału, w którym pełni służbę, ze wskazaniem form tego rodzaju zachowań. Wreszcie rzecznik dyscyplinarny zażądał informacji o ewentualnych przypadkach stwierdzenia przewlekłości postępowań w sprawach znajdujących się w referacie sędziego Arkadiusza Krupy - wymieniono powołując się na pismo zastępcy rzecznika dyscyplinarnego sędziów sądów powszechnych sędziego Przemysława Radzika. Konsekwencje za test bezstronności i orzeczenia Kolejne przykłady, to głośne medialnie sprawy sędziego Igora Tulei z Sądu Okręgowego w Warszawie i sędziego Pawła Juszczyszyna z Sądu Rejonowego w Olsztynie. Sędzia Juszczyszyn jest sędzią Sądu Rejonowego w Olsztynie, który na mocy decyzji Ministra Sprawiedliwości był delegowany do orzekania w sądzie okręgowym. Podczas rozpoznawania apelacji od wyroku w jednej ze spraw postanowił zbadać status prawny sędziego, który wydał orzeczenie w I instancji. W tym celu zwrócił się do szefa Kancelarii Sejmu o przedstawienie oryginałów lub urzędowo poświadczonych odpisów list poparcia dla kandydatów na sędziów-członków Krajowej Rady Sądownictwa. Wszczęto wobec niego postępowanie dyscyplinarne, a prezes Sądu Rejonowego w Olsztynie Maciej Nawacki, członek obecnej KRS, zarządził natychmiastową przerwę w jego czynnościach służbowych. W przypadku sędziego Tulei, w raporcie opisano zarówno kroki podejmowane wobec niego za wypowiedzi medialne jak i w związku z pytaniem prejudycjalnym do TSUE. Rzecznik dyscyplinarny wezwał go za to do złożenia pisemnego oświadczenia, dotyczącego możliwego „ekscesu orzeczniczego”. - Zdaniem rzecznika dyscyplinarnego zwrócenie się przez polski sąd z pytaniem prejudycjalnym do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie zgodności polskiego prawa dotyczącego obszaru wymiaru sprawiedliwości z prawem Unii Europejskiej może stanowić podstawę wszczęcia postępowania dyscyplinarnego - wskazano w raporcie. Czytaj: Izba Dyscyplinarna zajmie się immunitetem sędziego Tulei>> Opisana jest też sprawa uchylenia postanowienia prokuratury o umorzeniu postępowania w sprawie posiedzenia Sejmu w Sali Kolumnowej. Sąd pod przewodnictwem sędziego nakazał prokuratorowi dalsze jej prowadzenie. MS: Raport pokazuje sens zmian w sądach Wiceminister sprawiedliwości Michał Wójcik, który w sobotę skomentował raport "Iustitii" stwierdził, że w nim "bezprecedensowo" atakowani są sędziowie i prokuratorzy, którzy zgodzili się kandydować do organów państwa. - Ten raport to wyraz stygmatyzacji. To jest niebezpieczne. Nie wiem, czemu to ma służyć – dodał. Zdaniem Wójcika nawet pobieżna analiza raportu dowodzi, że reforma sądownictwa ma sens. - W następnych latach będą potrzebne wznowienia tego dokumentu (noweli ustaw sądowych), ponieważ dalej zamierzamy reformować wymiar sprawiedliwości i traktować wszystkich zgodnie z konstytucyjną zasadą równości obywateli. To obiecał minister sprawiedliwości, prokurator generalny Zbigniew Ziobro, który dotrzymał słowa danego przed laty obywatelom - powiedział. - Ci, którzy stoją za tym opracowaniem, utyskują, że reforma była przeprowadzona, a w istocie ona realizuje trójpodział władzy – zaznaczył Wójcik. Dodał przy tym, że część środowiska sędziowskiego chce, aby władza sądownicza stała ponad innymi władzami. Markiewicz: Władza zaostrza prawy by uciszać sędziów - Nasze opracowanie obnaża wiele metod stosowanych przez władze naszego kraju w stosunku do niezależnych sędziów i prokuratorów. W raporcie opisane są różne próby dyscyplinowania ich, które jednak nie przyniosły politykom efektów w postaci podporządkowania się im - powiedział prezes "Iustitii" Krystian Markiewicz. Jego zdaniem właśnie dlatego politycy przegłosowali pod koniec ubiegłego roku nowelizację ustaw sądowych. - Władza doszła do wniosku, że potrzebuje ostrego prawa, aby mieć narzędzie uciszania sędziów, ale chyba nadal nie rozumie, że prawdy i praworządności nie da się uciszyć kłamstwem i bezprawiem - dodał sędzia Markiewicz. ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- Linki w tekście artykułu mogą odsyłać bezpośrednio do odpowiednich dokumentów w programie LEX. Aby móc przeglądać te dokumenty, konieczne jest zalogowanie się do programu. Dostęp do treści dokumentów w programie LEX jest zależny od posiadanych licencji.
Liczba postów: 39 Liczba wątków: 7 Dołączył: Reputacja: 0 witam Czekam teraz na rozmowe kwalifikacyjną i chciałem po zakończeniu procedury rekrutacyjnej czyli po rozmowie przenieść dokumenty do innej komendy wojewódzkiej. Chciałbym wiedzieć jak to wygląda w praktyce? Ile to trwa i jak to wygląda? I czy na przykład jak przeniosę dokumenty to znowu będzie przeprowadzane postępowanie sprawdzające i znowu będę musiał składać ABO czy nie? Jan Posterunkowy Policji Liczba postów: 10 Liczba wątków: 4 Dołączył: Reputacja: 1 lizak Sierżant Policji Liczba postów: 39 Liczba wątków: 7 Dołączył: Reputacja: 0 a czy żeby przenieść dokumenty do innej komendy wojewódzkiej trzeba być zameldowanym w miejscu do ktorego województwa się przenosi dokumenty czy można być zameldowanym gdziekolwiek ? Liczba postów: 10 Liczba wątków: 0 Dołączył: Reputacja: 0 gdziekolwiek ja jestem zameldowany na jednym końcu polski złożyłem papiery na drugim i tu wszytko ogarniam co prawda nie przenosiłem ale jak złożyć się da to i przenieść pewnie też ale na 100% nie dam sobie głowy uciąć wiem że w wojsku składasz koniecznie do swojego wku w policji jest luz wo + sf + ms + kl ???
Droga apelacyjna. Schemat apelacji od wyroku sądu okręgowego ws odwołania od decyzji Dyrektora ZER MSWiA SCHEMAT APELACJI od negatywnego wyroku sądu okręgowego w sprawie odwołania od decyzji Dyrektora Zakładu Emerytalno-Rentowego MSWiA o ponownym ustalenia wysokości świadczenia, tj. od wyroku oddalającego odwołanie. Uwaga! Apelacja jest niezgodą na orzeczenie sądu okręgowego i na argumenty, których ten sąd użył by oddalić nasze odwołanie. Każdy wyrok wydany przez sąd okręgowy jest inny. Można przyjąć, że w niektórych obszarach argumentacja sądów okręgowych uzasadniająca oddalenie odwołania będzie podobna, a w części odmienna. Sporządzając apelację należy uwzględnić wszystkie przesłanki, którymi kierował się sąd wydając wyrok. Schemat apelacji jest tylko propozycją. Zawarto w nim (poza wymogami, którym powinna uczynić zadość apelacja) najbardziej powszechne argumenty, które warto przytoczyć, wybierając je adekwatnie do własnej sytuacji. Jeśli argumenty te nie wyczerpią zarzutów, które chcielibyście Państwo postawić - proszę posiłkować się licznymi uzasadnieniami do wyroków sądów okręgowych i apelacyjnych w kraju, które zostały opublikowane m. in. na stronie opracowała: Jolanta Domańska-Paluszak SCHEMAT APELACJI od negatywnego wyroku sądu okręgowego w sprawie odwołania od decyzji Dyrektora ZER MSWiA o ponownym ustalenia wysokości świadczenia, tj. od wyroku oddalającego odwołanie (link do tekstu opracowania) Wydarzenia Nowe Koło nr 31 w Siemianowicach Śląskich Pomoc dla Ukrainy Pomoc dla Ukrainy. Informacja o postępach zbiórki Protest przeciwko bezprawnemu obniżaniu emerytur i rent Stanowczo protestujemy przeciwko bezprawnemu obniżaniu emerytur i rent Informacja SEiRP o wyjściu z FSSM RP Informacja SEiRP o wyjściu z FSSM RP Apel generałów i admirałów w stanie spoczynku "Dalsza eskalacja doprowadzi do tragicznych konsekwencji" Apel generałów i admirałów w stanie spoczynku "Dalsza eskalacja doprowadzi do tragicznych konsekwencji" Pismo Prezesa ZG SEiRP z 17 lipca 2020 roku do Zarządu FSSM RP w sprawie zawieszenia członkostwa Pismo Prezesa ZG SEiRP z 17 lipca 2020 roku do Zarządu FSSM RP w sprawie zawieszenia członkostwa Apel Prezesa ZG SEiRP dla Józefy APEL PREZESA ZG SEIRP O WSPARCIE ZBIÓRKI ELEKTRONICZNEJ "DLA JÓZEFY" To zdarzyło się naprawdę !!! Apel Prezesa ZG SEiRP do Członków i Sympatyków o wpłaty i podziękowania Informacje dla osób z obniżoną emeryturą / rentą inwalidzką / rentą rodzinną , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , Ogłoszenia i Komunikaty Oferta wypoczynkowa dla członków SEiRP Oferta wypoczynkowa dla członków SEiRP List posła A. Rozenka. List posła Andrzeja Rozenka Katowice. Rola służb mundurowych w społeczeństwie obywatelskim Katowice. Spotkanie: "Rola służb mundurowych w społeczeństwie obywatelskim" Raport Helsińskiej Fundacji Praw Człowieka Raport Helsińskiej Fundacji Praw Człowieka. Ustawa o obniżeniu świadczeń funkcjonariuszom służb mundurowych ZER MSWiA – wnioski, prośby, postulaty – deklaracje ZER MSWiA – wnioski, prośby, postulaty – deklaracje Świadczenie uzupełniające dla niezdolnych do samodzielnej egzystencji Świadczenie uzupełniające dla niezdolnych do samodzielnej egzystencji - koresp. z ZER MSWiA Publiczne ogłoszenie orzeczenia TK - nie nastąpi publiczne ogłoszenie orzeczenia TK - NIE NASTĄPI !!! List Jubileuszowy Prezesa Zarządu Głównego List Jubileuszowy Prezesa Zarządu Głównego Analiza mechanizmów waloryzacji obniżonych świadczeń emerytalnych Analiza mechanizmów waloryzacji świadczeń emeryt. Przeniesienie spraw emerytalnych z Sądu Okręgowego w Warszawie do innych sądów Informacja dotycząca możliwości przekazywania spraw o wysokość emerytur i rent policyjnych, zawisłych przed Sadem Okręgowym w Warszawie do innych sądów proces lustracyjny członka Stowarzyszenia Wstąpienie SEiRP do procesu lustracyjnego członka Stowarzyszenia Realizacja uchwały ZG SEiRP nr 32 z Realizacja uchwały ZG SEiRP nr 32/VII/ZG/2018 z 26 czerwca 2018r. Wniosek do ZER dot. pozbawienia strony prawa do udziału w postępowaniu dot. pozbawienia strony prawa do udziału w postępowaniu odpowiedź ZER Medialny Punkt Kontaktowy pokrzywdzonych byłych funkcjonariuszy Medialny Punkt Kontaktowy pokrzywdzonych byłych funkcjonariuszy Ogłoszenia i Komunikaty - Archiwum Interpelacja nr 23110 w sprawie emerytur dla służb mundurowych - odpowiedź
Na podstawie art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. z 2015 r. poz. 355, z późn. postanawia się, co następuje: § 1. 1. Adaptacja zawodowa policjanta trwa w okresie służby przygotowawczej, przygotowuje policjanta do pełnienia służby, kształtuje jego postawę zgodnie z Zasadami Etyki Zawodowej Policjanta i składa się z następujących etapów: 1) odbywanie nauki w ramach szkolenia zawodowego podstawowego w jednostce szkoleniowej Policji; 2) delegowanie do czasowego pełnienia służby w oddziale prewencji Policji albo samodzielnym pododdziale prewencji Policji; 3) pełnienie służby w jednostce organizacyjnej Policji innej niż wymieniona w pkt 1 i 2. 2. Adaptacja zawodowa policjanta, który odbył służbę kandydacką, nie składa się z etapu, o którym mowa w ust. 1 pkt 2. 3. Na wniosek komendanta wojewódzkiego Policji, Komendanta Stołecznego Policji, komendanta szkoły policyjnej, Komendanta-Rektora Wyższej Szkoły Policji w Szczytnie, dyrektora biura albo równorzędnej komórki organizacyjnej Komendy Głównej Policji lub na pisemny raport policjanta skierowany drogą służbową do Komendanta Głównego Policji kierownik komórki organizacyjnej Komendy Głównej Policji właściwej w sprawach szkolenia może: 1) wyrazić zgodę na nieodbywanie etapu adaptacji zawodowej, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, policjanta, który: a) pełni służbę w komórce organizacyjnej właściwej w sprawach techniki operacyjnej, albo b) jest członkiem personelu lotniczego, posiadającym uprawienia lotnicze w określonej specjalności, albo personelu medycznego w oddziale prewencji Policji, albo w samodzielnym pododdziale prewencji Policji, albo c) wykonuje zadania służbowe o szczególnym charakterze; 2) wyrazić zgodę na zmianę terminu lub miejsca etapu adaptacji zawodowej, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, w przypadku: a) czasowej niezdolności policjanta do służby, b) korzystania przez policjanta z uprawnień związanych z rodzicielstwem, c) wystąpienia innej, niż określona w lit. a i b, szczególnie uzasadnionej przyczyny. § 2. 1. Adaptację zawodową policjanta wspiera opiekun służbowy. 2. Funkcję opiekuna służbowego sprawuje: 1) policjant wyznaczony przez kierownika jednostki szkoleniowej Policji – w okresie odbywania przez policjanta szkolenia zawodowego podstawowego; 2) policjant wyznaczony przez dowódcę oddziału prewencji Policji albo samodzielnego pododdziału prewencji Policji – w okresie delegowania policjanta do czasowego pełnienia służby w tym oddziale albo pododdziale; 3) policjant wyznaczony przez kierownika jednostki organizacyjnej Policji – w okresie pełnienia służby w jednostce organizacyjnej Policji innej niż wymieniona w pkt 1 i 2. § 3. Do zadań opiekuna służbowego, o którym mowa w § 2 ust. 2: 1) w pkt 1 – należy w szczególności monitorowanie procesu zdobywania wiedzy i umiejętności zawodowych policjanta odbywającego szkolenie zawodowe podstawowe; 2) w pkt 2 – należy w szczególności: a) zapoznanie policjanta ze specyfiką służby w oddziale prewencji Policji albo samodzielnym pododdziale prewencji Policji, b) udzielanie policjantowi w razie potrzeby wskazówek dotyczących sposobu wykonywania poleceń i zadań służbowych, c) sporządzenie notatki służbowej dotyczącej delegowania policjanta do czasowego pełnienia służby w oddziale prewencji Policji albo samodzielnym pododdziale prewencji Policji; 3) w pkt 3 – należy w szczególności: a) zapoznanie policjanta z zakresem działania komórki organizacyjnej, w której pełni służbę, a także zakresem obowiązków na zajmowanym stanowisku służbowym, b) wdrażanie policjanta do samodzielnego realizowania zadań, c) udzielanie policjantowi pomocy w przyswajaniu wiedzy i nabywaniu umiejętności zawodowych, d) udzielanie policjantowi wskazówek dotyczących sposobu wykonywania zadań służbowych, e) przekazywanie przełożonemu właściwemu w sprawach osobowych policjanta, spostrzeżeń z jego adaptacji zawodowej, przede wszystkim w terminach poprzedzających sporządzenie opinii służbowej. § 4. 1. Po zakończeniu etapu adaptacji zawodowej, o którym mowa w § 1 ust. 1 pkt 2, dowódca oddziału prewencji Policji albo samodzielnego pododdziału prewencji Policji niezwłocznie przesyła do właściwego komendanta wojewódzkiego Policji lub Komendanta Stołecznego Policji, a w Komendzie Głównej Policji – do dyrektora biura albo równorzędnej komórki organizacyjnej notatkę służbową, o której mowa w § 3 pkt 2 lit. c, w celu jej przekazania kierownikowi komórki organizacyjnej Policji, do której kierowany jest policjant po zakończeniu tego etapu, a następnie włączenia jej do akt osobowych policjanta. 2. Notatka służbowa, o której mowa w § 3 pkt 2 lit. c, w szczególności powinna zawierać informacje na temat: 1) okresu i miejsca delegowania policjanta; 2) zakresu realizowanych przez niego zadań i czynności służbowych; 3) liczby nadgodzin; 4) liczby dni wykorzystanego urlopu; 5) liczby dni przebywania na zwolnieniu lekarskim. § 5. 1. W ramach etapu, o którym mowa w § 1 ust. 1 pkt 3, kierownik jednostki organizacyjnej Policji lub osoba przez niego wyznaczona, a w Komendzie Głównej Policji – dyrektor biura albo równorzędnej komórki organizacyjnej, w której policjant pełni służbę, lub osoba przez niego wyznaczona co najmniej raz na 12 miesięcy przeprowadza z policjantem rozmowę w celu podsumowania dotychczasowego przebiegu tej adaptacji. 2. W trakcie rozmowy, o której mowa w ust. 1, przeprowadzający ją przede wszystkim zapoznaje się z ewentualnymi uwagami lub spostrzeżeniami policjanta, dotyczącymi przebiegu etapu, o którym mowa w § 1 ust. 1 pkt 3. 3. W przypadku zasadności uwag policjanta do przebiegu tego etapu adaptacji zawodowej kierownik jednostki organizacyjnej Policji lub osoba przez niego wyznaczona, a w Komendzie Głównej Policji – dyrektor biura albo równorzędnej komórki organizacyjnej, w której policjant pełni służbę, lub osoba przez niego wyznaczona podejmuje decyzję o wdrożeniu działań mających na celu zapewnienie prawidłowego przebiegu adaptacji zawodowej policjanta. § 6. 1. W przypadku policjanta, który pełni służbę w komórce, o której mowa w § 1 ust. 3 pkt 1 lit. a, rozmowę przeprowadza bezpośredni przełożony policjanta. 2. Przepisy § 5 ust. 2–3 stosuje się odpowiednio. § 7. Traci moc decyzja nr 374 Komendanta Głównego Policji z dnia 22 września 2009 r. w sprawie adaptacji zawodowej policjantów w służbie przygotowawczej (Dz. Urz. KGP poz. 66 oraz z 2012 r. poz. 54). § 8. Decyzja wchodzi w życie z dniem podpisania. Komendant Główny Policji nadinsp. Jarosław Szymczyk 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2015 r. poz. 529, 1045, 1066, 1217, 1268, 1890, 2023 i 2281 oraz z 2016 r. poz. 147, 437, 669 i 862.
Policjant może być przeniesiony do pełnienia służby w innej jednostce organizacyjnej Policji lub w innej miejscowości z urzędu lub na własną prośbę. Tak stanowi art. 36 ustawy o policji (dalej uop). Przepisy nie wskazują, w jakich okolicznościach może to nastąpić. Pozostawiają to decyzji przełożonych funkcjonariuszy, pod warunkiem jednak, że w wyniku przeniesienia policjant nie trafi na niższe niż dotychczas zajmowane stanowisko. Taka służbowa degradacja też jest oczywiście możliwa, ale tylko w sytuacjach wymienionych wprost w ustawie (art. 38 uop). W innych na zmianie stanowiska funkcjonariusz nie może stracić. Ze względu na to, że przepisy ustawy o policji nie precyzują, jakie okoliczności upoważniają przełożonych do podjęcia decyzji o przeniesieniu policjanta na co najmniej równorzędne stanowisko, kwestia ta budzi zrozumiałe kontrowersje. Świadczy o tym chociażby liczba skarg trafiających do sądów administracyjnych, których przedmiotem są właśnie tego rodzaju decyzje. Takie przeprowadzone z urzędu przeniesienie oznacza bowiem często dla policjanta, poza nowymi wyzwaniami natury zawodowej, także konieczność przeorganizowania swojego życia osobistego. Czy zatem przełożeni faktycznie mają tu całkowicie wolną rękę? Z wyroków wspomnianych wcześniej sądów administracyjnych wynika, że nie do końca. Ważne Zwolnienie policjanta z zajmowanego stanowiska służbowego, połączone z równoczesnym mianowaniem na inne stanowisko służbowe może nastąpić wyłącznie na stanowisko równorzędne ze stanowiskiem poprzednio zajmowanym. Wynika to a contrario z art. 38 ust. 1 i 2 ustawy o policji, w którym wymieniono w sposób wyczerpujący obligatoryjne i fakultatywne przesłanki uzasadniające przeniesienie policjanta na niższe stanowisko służbowe. Decyzje o przeniesieniu podejmują przełożeni Choć ustawa o Policji nie definiuje pojęcia przeniesienia, chodzi tu o sytuację, w której następuje zwolnienie funkcjonariusza z dotychczas zajmowanego stanowiska z jednoznacznym mianowaniem go na stanowisko równorzędne. Przeniesienie takie, zgodnie z wyrokiem WSA w Warszawie z 20 kwietnia 2007 r. (II SA/Wa 89/07), dokonywane jest w drodze postępowania administracyjnego, w formie decyzji administracyjnej. I w myśl wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 11 marca 2011 r. (I OSK 1581/10) pozostaje ono w gestii przełożonego właściwego w sprawach osobowych funkcjonariusza. Przy czym ten przenoszący policjanta do pełnienia służby w innej jednostce organizacyjnej Policji nie zawsze ma uprawnienia do mianowania go na określone stanowisko w jednostce, do której policjant zostaje przeniesiony (wyrok NSA z 14 stycznia 2011 r. I OSK 1118/10). To należy do kompetencji przełożonego właściwego w sprawach osobowych tamtej jednostki (wyrok WSA w Warszawie z 7 lipca 2010 r. II SA/Wa 750/10). (>patrz przykład). Przykład Komendant stołeczny zwolnił policjanta z zajmowanego stanowiska w Komendzie Stołecznej Policji i z dniem 1 listopada przeniósł z urzędu do dalszego pełnienia służby w komendzie rejonowej policji (KRP). Przyczyną były zmiany organizacyjne, w wyniku których od 31 października liczba etatów w KSP miała być zmniejszona, a etaty te trafić miały do komend rejonowych. Tym samym przeniesienie podyktowane było potrzebami służby, a w szczególności koniecznością zapewnienia prawidłowej realizacji zadań i czynności służbowych przez KRP. Komendant rejonowy mianował policjanta na stanowisko równorzędne do zajmowanego do tej pory. Komendant główny Policji, po rozpatrzeniu odwołania, utrzymał w mocy rozkaz personalny komendanta powiatowego. WSA, do którego sprawa trafiła, uwzględnił jednak skargę funkcjonariusza. Uznał bowiem, że komendant ten nie określił stanowiska służbowego, na które skarżący miałby być mianowany. Nastąpiło to dopiero w później wydanym rozkazie personalnym komendanta rejonowego. Taki stan rzeczy, zdaniem sądu, jest nie do przyjęcia, gdyż przeniesienie policjanta do pełnienia służby w innej jednostce organizacyjnej Policji może nastąpić wyłącznie z mianowaniem go na stanowisko, i to stanowisko równorzędne. NSA nie zgodził się jednak z taką argumentacją. Uznał, że decyzja w sprawie zwolnienia funkcjonariusza z zajmowanego stanowiska i przeniesienie go do pełnienia służby w innej jednostce organizacyjnej Policji pozostaje w gestii przełożonego funkcjonariusza Policji. W tej sprawie władnym do jej podjęcia był komendant stołeczny Policji. Jednakże już z chwilą przeniesienia do pełnienia służby w KRP przełożonym właściwym do mianowania policjanta na stanowisko służbowe, zgodnie z art. 32 ust. 1 ustawy o Policji, stał się nowy przełożony komendant rejonowy Policji. W związku z tym rozkaz personalny o zwolnieniu policjanta z zajmowanego stanowiska w KSP i przeniesienie do pełnienia służby w innej jednostce organizacyjnej nie mógł jednocześnie zawierać rozstrzygnięcia o mianowaniu go na konkretne stanowisko służbowe w KRP (por. wyrok NSA z 11 marca 2011 r. I OSK 1581/10). Szczegółowo przełożonych właściwych do przenoszenia lub delegowania policjantów określa art. 36 ust. 2 uop. Zgodnie z nim do podejmowania tego rodzaju decyzji właściwi są: - Komendant główny Policji na obszarze całego państwa, - Komendant Centralnego Biura Śledczego Policji w odniesieniu do policjanta CBŚP w ramach tej jednostki organizacyjnej, - komendant wojewódzki Policji na obszarze właściwego województwa, - komendant powiatowy (miejski) Policji na obszarze właściwego powiatu (miasta). Przy czym, jeżeli przeniesienie między województwami, a także między CBŚP a innymi jednostkami organizacyjnymi Policji następuje w związku z porozumieniem zainteresowanych przełożonych i policjanta, dokonuje go komendant wojewódzki Policji właściwy dla województwa, w którym policjant ma pełnić służbę, a w przypadku przeniesienia do CBŚP – komendant CBŚP. Uznaniowość nie oznacza dowolności Użyte w treści art. 36 ust. 1 ustawy o Policji sformułowanie „może być przeniesiony" oznacza, że decyzja w tym względzie ma charakter uznaniowy, tzn. należy do sfery uznania administracyjnego. Zdaniem WSA w Warszawie (wyrok z 15 marca 2012 r. II SA/Wa 1639/11) rozstrzygnięcie w niej zawarte nie może być dowolne, lecz musi wynikać z wszechstronnego oraz bardzo dogłębnego rozważenia wszystkich okoliczności sprawy. W praktyce zatem, na co zwraca uwagę ten sam sąd w wyroku z 20 kwietnia 2007 r. (II SA/Wa 89/07), takie przeniesienie powinno być należycie, przekonująco uzasadnione, a przeprowadzone postępowanie odnosić się winno do wszystkich argumentów, jakie strona uznaje za istotne. Z uzasadnienia decyzji o przeniesieniu powinna także jednoznacznie wynikać celowość takiego przeniesienia. Potwierdza to wyrok WSA w Łodzi z 3 marca 2010 r. (III SA/Łd 35/10), zgodnie z którym przy decyzjach personalnych organów policji poza kontrolą sądu pozostaje polityka kadrowa kierownictwa tej formacji i kwestia przesunięć kadrowych jej funkcjonariuszy. Organy administracji są jednak zobowiązane do wykazania, iż zaszły rzeczywiste potrzeby przesunięcia konkretnego funkcjonariusza na inne stanowisko. Swoboda w prowadzeniu polityki kadrowej nie oznacza bowiem prawa do dowolności i arbitralności podejmowanych rozstrzygnięć. Co więcej, stronie, której dotyczy przeniesienie, winny zostać wyjaśnione przyczyny podjęcia takiej decyzji w uzasadnieniu rozkazu. Ważne Sądowa kontrola decyzji o przeniesieniu funkcjonariusza na inne, równorzędne stanowisko nie obejmuje celowości jej podjęcia, lecz zasadniczo sprowadza się do oceny, czy organ administracji nie przekroczył granic uznania przyznanego mu ustawowo, a zatem, czy decyzja nie nosi cech dowolności i czy została wyczerpująco uzasadniona (por. wyrok NSA z 22 września 2009 r., I OSK 77/09, oraz wyrok WSA w Warszawie z 10 września 2008 r., II SA/Wa 638/08). Uzasadnienie może być różne Najczęstszą przyczyną przeniesienia funkcjonariusza na inne (równorzędne) stanowisko jest szeroko rozumiany interes służby. W wyroku z 22 maja 2014 r. (III SA/Gd 167/14) WSA w Gdańsku za prawidłowe uznał postępowanie komendanta powiatowego policji, który przeniesienie funkcjonariusza (kontrolera ruchu drogowego) z komisariatu w miejscowości M. do KPP w miejscowości B. uzasadnił koniecznością zapewnienia ciągłości służby i prawidłowego funkcjonowania tej jednostki. Nie poprzestał jednak na tak ogólnym stwierdzeniu. Wskazał również i porównał potrzeby obu jednostek ze względu na obszar ich działania, częstość występowania zdarzeń drogowych wymagających udziału przeszkolonych policjantów oraz dodatkowe obowiązki (ze względu na realizacje części zadań wspólnie z jednostką nadrzędną, czyli komendą wojewódzką), jakie obciążają tylko jedną z nich, tę, do której trafił przeniesiony funkcjonariusz. WSA, oceniając tę decyzję, podkreślił, iż organy policji wzięły też pod uwagę, że przenoszony policjant jest wyszkolonym funkcjonariuszem ( posiada uprawnienia do stosowania specjalistycznego sprzętu policyjnego wykorzystywanego przez policjantów z komórki ruchu drogowego KPP), który będzie wdrażał do służby funkcjonariuszy kierowanych do tego wydziału będących po przeszkoleniu podstawowym, nieposiadających jeszcze należytego doświadczenia zawodowego. Okolicznościami uzasadniającymi przeniesienie policjanta na równorzędne stanowisko służbowe mogą być jednak także - względy zdrowotne funkcjonariusza (przedstawienie przez niego orzeczenia komisji lekarskiej o uznaniu go za zdolnego do służby w Policji z ograniczeniem) – wyrok WSA w Warszawie z 1 marca 2011 r. (II SA/Wa 1796/10); - likwidacje stanowiska zajmowanego przez funkcjonariusza i brak możliwości mianowania go na równorzędne stanowisko w tej jednostce – wyrok NSA z 8 stycznia 2010 r. (I OSK 865/09); - skonfliktowanie się funkcjonariusza z współpracującymi z nim policjantami – wyrok WSA w Warszawie z 21 stycznia 2013 r. (II SA/Wa 2130/12), - niemożność dalszego wykonywania dotychczasowych obowiązków (zdekonspirowanie się funkcjonariusza zajmującego się tajną obserwacją) – wyrok WSA w Warszawie z 31 marca 2005 r. (II SA/Wa 1444/04). W związku z tym, że przeniesienie policjanta na podstawie art. 36 uop możliwe jest wyłącznie na stanowisko równorzędne ze stanowiskiem poprzednio przez niego zajmowanym, niezbędne wydaje się ustalenie, kiedy określone stanowisko spełnia ten wymóg. Jest to zresztą istotne nie tylko w razie przeniesienia policjanta do innej jednostki organizacyjnej policji (na podstawie art. 36 uop), ale także w przypadku przesunięć w ramach tej samej jednostki (na podstawie art. 32 uop). W tym drugim przypadku przeniesienie możliwe jest bowiem również tylko na stanowisko co najmniej równorzędne. Potwierdza to wyrok WSA w Warszawie z 30 stycznia 2012 r. II SA/Wa 1824/11, zgodnie z którym zarówno art. 32, jak i art. 36 ustawy o Policji uprawniają właściwych przełożonych do przeniesienia policjanta na równorzędne stanowisko bez jego zgody. Nie tylko wynagrodzenie ma znaczenie Bezsporne wydaje się, że samo porównanie wynagrodzeń na jednym i drugim stanowisku to za mało. W orzecznictwie sądów administracyjnych utrwalony jest już bowiem pogląd, iż uposażenie jest tylko jednym z elementów pozwalających na ocenę równorzędności stanowiska (por. NSA z 30 maja 2000 r., II SA 220/00, wyrok NSA z 22 stycznia 2010 r. I OSK 891/09). Brane muszą być zatem pod uwagę i inne czynniki, takie jak chociażby jego nazwa i zaszeregowanie oraz związany z nim stopień etatowy (por. wyroki WSA w Warszawie z 16 kwietnia 2009 r. II SA/WA 1727/08 i z 4 marca 2010 r. II SA/Wa 1643/09). Przykład Policjant w stopniu nadkomisarza odwołał się od decyzji przenoszącej go ze stanowiska specjalisty w komendzie powiatowej na stanowisko kierownika posterunku. Jego zdaniem nowe stanowisko ze stopniem docelowym aspiranta sztabowego nie jest równorzędnym ze stanowiskiem specjalisty ze stopniem docelowym nadkomisarza. Komendant wojewódzki, nie uwzględniając odwołania, stwierdził jednak, iż stanowisko dotychczas zajmowane, tj. specjalisty, jest stanowiskiem równorzędnym ze stanowiskiem kierownika posterunku z uwagi na tę samą grupę zaszeregowania, jak również mnożnik kwoty bazowej oraz dodatek funkcyjny II kategorii, który jest nawet wyższy o 155 zł od dotychczas otrzymywanego. Wprawdzie faktycznie do stanowiska specjalisty przypisany jest stopień etatowy nadkomisarza, zaś do kierownika posterunku policji stopień aspiranta sztabowego, jednak z uwagi na fakt, iż skarżący posiada już stopień służbowy nadkomisarza, mianowanie na stanowisko z niższym stopniem służbowym nie wpłynie negatywnie na obecny stopień służbowy policjanta, który jest dożywotni. WSA przyznał jednak rację policjantowi (por. wyrokiem WSA w Olsztynie z 6 października 2011 r. II SA/Ol 605/11). Ważne są także kompetencje i obowiązki związane z danym stanowiskiem oraz warunki pełnienia służby przez funkcjonariusza (>patrz przykład niżej). Potwierdza to wyrok WSA w Łodzi z 11 lutego 2014 r. (III SA/Łd 1198/13), zgodnie z którym przy ocenie równorzędności stanowisk organ oprócz uposażenia, kwalifikacji, wykształcenia, stażu pracy, jak i nazwy stanowiska powinien poddać ocenie także warunki służby, które są jedną z cech charakterystycznych dla danego, określonego stanowiska służbowego. Warunki te zaś – w myśl § 2 pkt 14 lit. d zarządzenia komendanta głównego Policji z 28 września 2007 r. Nr 1041 w sprawie szczegółowych zasad organizacji i zakresu działania komend, komisariatów i innych jednostek organizacyjnych Policji (tj. KGP z 2013 r., poz. 50 ze zm.) składają się na dokument określany kartą opisu stanowiska pracy. Fakt ten dowodzi więc, że warunki służby (pracy) są jedną z cech charakterystycznych dla danego, określonego stanowiska służbowego. Jeśli zatem zmiana tych warunków jest istotna, to w takiej sytuacji nie można mówić o jednakowych, równorzędnych stanowiskach pracy (por. wyroki: NSA z 16 grudnia 2010 r., I OSK 1014/10 i WSA w Opolu z 17 grudnia 2012 r., II SA/OP 442/12). Przykład Policjantka została przeniesiona z wydziału zajmującego się przestępczością gospodarczą do wydziału patrolowo--interwencyjnego na stanowisko służbowe z takim samym zaszeregowaniem: w trzeciej grupie, z mnożnikiem 1,35 kwoty bazowej, dodatkiem służbowym 330 zł i dodatkiem za stopień 810 zł. Kwota podstawowego uposażenia na nowym stanowisku służbowym oraz mnożnik kwoty bazowej i stopień etatowy nie uległy zmianie. Jednak WSA, do którego trafiła skarga funkcjonariuszki, zgodził się z nią, że mimo to nie można uznać, że została ona przeniesiona na stanowisko równorzędne. Przy porównywaniu stanowisk znaczenie ma bowiem także charakter i rodzaj wykonywanej pracy. Zupełnie inne są bowiem kompetencje i obowiązki w wydziałach patrolowych i prewencyjnych, a inne w wydziałach związanych z przestępczością gospodarczą. Zakres obowiązków w tych pierwszych jest znacznie szerszy i połączony ze znacznie większym wysiłkiem fizycznym i różnymi porami pracy, co przesądza o tym, że stanowisk tych nie można uznać za równorzędnych (por. wyrok WSA w Białymstoku z 12 sierpnia 2014 r. – II SA/Bk 429/14). Inne parametry mogące przesądzić o równorzędności stanowiska lub jej braku to zakres dyspozycyjności policjanta na każdym z porównywanych stanowisk, zakres jego odpowiedzialności związany z każdym z nich, usytuowanie tych stanowisk w strukturze organizacyjnej jednostki oraz wymagane kwalifikacje i predyspozycje (wyrok WSA w Łodzi z 3 marca 2010 r. III SA/Łd 35/10). A także umieszczenie stanowiska w „siatce płac" i możliwość awansu (wyrok WSA w Warszawie z 14 marca 2013 r. – II SA/Wa 2192/12). Jak widać, zmiana treści stosunku służbowego, choć nie obwarowana żadnymi formalnymi wymogami, tylko pozornie wydawać się może łatwa. *wszystkie wyroki sądów administracyjnych dostępne na podstawa prawna: art. 32, art. 36, art. 38 ustawy z 6 kwietnia 1990 r. o Policji (tekst jedn. DzU z 2015 r., poz. 355)
raport o przeniesienie w policji argumenty
